บทที่ 4 ตอนที่ 4
“สุดยอดเจ้านิค แกนี่มันฉลาดเป็นกรด”
เกรกอรี่ประชดประชันลูกชาย แต่นิโคไลไม่สนใจเลยสักนิด
“ผมจะแต่งงานกับแม่อิงบุญ ให้แม่นี่นอนกอดทะเบียนสมรส ในขณะที่ผมมีผู้หญิงมากมายอยู่รอบกาย ดูสิว่าจะทนได้สักกี่น้ำ”
“แกไม่จำเป็นต้องจดทะเบียนสมรส”
“ไม่ได้หรอกครับคุณพ่อ ถ้าเกิดวันไหนผมเมาแล้วไปปล้ำแม่นั่นเข้า มีลูกขึ้นมา ลูกก็ไม่ใช่สิทธิ์ของผมน่ะสิ”
คำพูดของนิโคไลทำให้เกรกอรี่ฉุกคิดขึ้นมาทันที จริงสินะ เขาลืมคิดถึงข้อนี้ไปเลย เขามัวแต่พยายามจะทำให้อิงบุญท้องกับนิโคไลอย่างเดียว โดยลืมไปว่าถ้าไม่ได้จดทะเบียนสมรสลูกที่เกิดมาจะเป็นสิทธิ์ขาดของมารดาคนเดียว
“นั่นสิ ฉันลืมไป ใช่แกต้องจดทะเบียนสมรสด้วย ส่วนหลังจากนั้นแกจะหย่าเมื่อไหร่ก็ตามแต่ใจแกต้องการ หรือว่าแกจะให้หนูอิงเขียนใบหย่ารอเอาไว้ให้เลยก็ได้”
แม้จะแปลกใจกับความคิดของบิดาซึ่งมันขัดแย้งกับสิ่งที่บอกให้เขาทำมากแค่ไหน แต่นิโคไลก็มองข้ามมันไปอย่างง่ายดาย เพราะตอนนี้กำลังคิดแค่เจ็บใจอิงบุญอยู่
“นั่นแล้วแต่คุณพ่อเถอะครับ”
ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นยืนเต็มความสูง จากนั้นก็เอ่ยลาบิดา
“ผมต้องขอตัวก่อนนะครับ และหวังว่าคุณพ่อจะไม่เรียกว่าที่ลูกสะใภ้ของตัวเองเข้ามาบำเรอในห้องนี้อีก”
“ไอ้ลูกคนนี้นี่ บอกกี่ครั้งแล้วว่าฉันกับหนูอิงไม่ได้มีอะไรกัน”
นิโคไลแค่นยิ้ม ก่อนจะพูดออกมา
“เรื่องแบบนี้ไม่มีใครยอมรับกันหรอกครับ ผมรู้ดี เอาล่ะผมไปก่อน สวัสดีครับ”
นิโคไลกำลังจะก้าวพ้นธรณีประตูออกไป แต่เสียงของเกรกอรี่ก็หยุดทุกการเคลื่อนไหวของเขาเอาไว้เสียก่อน
“พรุ่งนี้เช้าพ่อกับแม่จะบินไปโรม”
ผู้เป็นลูกหมุนตัวกลับมา คิ้วเข้มเลิกสูงด้วยความประหลาดใจ
“ไปเที่ยวหรือครับ”
“ใช่ พ่อจะพาแม่เขาไปรำลึกถึงความหลังน่ะ และอีกอย่างแกจะได้เลิกหาว่าพ่อกับหนูอิงมีอะไรกันเสียที”
เขาไม่เคยเชื่อว่าบิดากับอิงบุญจะไม่มีอะไรกัน แต่เพราะอยากให้มารดากับบิดามีความสุขเขาจึงจำต้องแสดงความเห็นดีเห็นงามออกไป
“มันคือความคิดที่ดีครับ ผมอยากให้คุณพ่อมีแค่คุณแม่เพียงคนเดียว”
“ก็ถ้าแกสัญญากับฉันว่าแกจะอยู่ที่นี่กับหนูอิงจนกว่าพ่อกับแม่จะกลับมาจากโรม พ่อก็สัญญาด้วยเกียรติทั้งหมดของตัวเองว่าพ่อจะทำให้แม่ของแกมีความสุข จะไม่ทำให้แม่ของแกร้องไห้ ตกลงหรือเปล่าล่ะเจ้านิค”
ความจริงเขาไม่ควรจะตกลงเลย แต่เพราะความรักที่มีต่อมารดาทำให้เขาจำต้องตกปากรับคำออกไป เขาคงทนเห็นแม่ร้องไห้เพราะพ่อมามีผู้หญิงคนอื่นตอนแก่ไม่ได้หรอก
“ผมรับปาก”
“ไม่ แกจะแค่รับปากไม่ได้หรอกเจ้านิค แต่แกจะต้องสัญญา... สัญญาว่าจะอยู่ที่นี่ ไม่แอบแวบกลับไปมอสโก และห้ามติดต่อกับผู้หญิงคนอื่นอีกจนกว่าฉันกับแม่ของแกจะกลับมา”
คนฟังกระแทกลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด บ้าชะมัดนี่เขาจะต้องทนอยู่ ทนเห็นหน้ายายอิงบุญนั่นทั้งวันทั้งคืนโดยไม่ได้มีโอกาสออกไปสูดอากาศที่อื่นเลยหรือไงนะ แต่เขาไม่มีทางเลือกนี่ ในที่สุดนิโคไลก็จำต้องรับปากออกไป
“ครับ ผมสัญญา”
ผู้เป็นบิดาระบายยิ้มพึงพอใจ มองเห็นความสำเร็จของสิ่งที่ตัวเองต้องการอยู่ข้างหน้าแค่เอื้อม อีกไม่นานมันก็จะสำเร็จแล้ว
“ดีมาก งั้นแกออกไปได้แล้วล่ะ ฉันจะอ่านหนังสือ”
“ครับ”
นิโคไลรับคำบิดาก่อนจะเดินออกมาจากห้องหนังสือซึ่งเป็นห้องที่บิดาชอบเข้าไปหมกตัวอยู่ในนั่น เขาเดินลงบันไดไปเรื่อยๆ ก็พบมารดากำลังนั่งถักผ้าอยู่ที่ริมระเบียงชั้นล่าง เถาวัลย์สีเขียวเกี่ยวพันไปรอบๆ ซีกไม้ระเบียงสีขาวสะอาด
“กำลังทำอะไรอยู่หรือครับคุณแม่”
คนถูกเรียกเงยหน้าขึ้น และเมื่อเห็นว่าเป็นบุตรชายก็ระบายยิ้มกว้างออกมา
“แม่ถักผ้าพันคอให้พ่ออยู่น่ะ”
นิโคไลมองมารดาแล้วก็อมยิ้ม มารดาของเขาเป็นผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งเก่ง งานบ้านยอดเยี่ยม ในขณะกิริยามารยาทก็แสนจะงดงาม ผิดกับยายอิงบุญนั่นอย่างชัดเจน แต่ถึงแม้จะเกลียดชังเจ้าหล่อนยังไง แต่สมองของเขาก็มีเรื่องราวของแม่นั่นฝังอยู่เสมอ
“นั่งก่อนสินิค”
“ครับ”
ผู้เป็นลูกชายเลือกทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ไม้สีขาวสะอาดตัวตรงหน้ามารดา
“คุณแม่รักคุณพ่อมากไหมครับ”
คนถูกถามเงยหน้าขึ้น วางสิ่งที่อยู่ในมือ ก่อนจะระบายยิ้มกว้างออกมา
“รักสิจ๊ะ พ่อเป็นรักแรกของแม่เชียวนะ”
ยูริยิ้มหวานเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต
“แล้วคุณแม่ใช่รักแรกของคุณพ่อหรือเปล่าครับ คือผม... แค่สงสัยเท่านั้น”
คนเป็นแม่ส่ายหน้าน้อยๆ ก่อนจะตอบออกมาเสียงแผ่วเบา
“แม่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่แม่เคยเห็นรูปผู้หญิงคนหนึ่งในหนังสือเล่มโปรดของคุณพ่อของนิค ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนไทย หน้าตาสะสวยมากเลย หน้าตาคล้ายๆ กับหนูอิงนั่นแหละ พิมพ์เดียวกันเลยแหละ”
แม่ของเขาหัวเราะ แต่เขากลับหัวเราะไม่ออกเลย สมองคิดไปไกลอย่างรุนแรง เพราะอย่างนี้นี่เองพ่อของเขาถึงได้รับอิงบุญมาอุปการะ นิโคไลคิดอย่างเดือดดาล ทั้งโกรธพ่อตัวเอง แต่กระนั้นก็ยังไม่เทียบเท่ากับความรู้สึกชิงชังที่เขามีต่ออิงบุญสักนิด
“แล้วคุณแม่ไม่ระแวงคุณพ่อกับยายอิงบุญบ้างเลยหรือครับ”
“ไม่หรอกนิค แม่เชื่อใจพ่อของลูกเสมอ เรื่องในอดีตของพ่อแม่ไม่เคยอยากรู้หรอก แค่ปัจจุบันพ่อของนิคไม่ทำให้แม่เสียใจก็พอแล้ว และอีกอย่างถ้าพ่อของนิคสนใจหนูอิงจริงๆ ไม่มีทางที่คุณพ่อจะบังคับให้นิคแต่งงานกับหนูอิงหรอก”
นี่แหละคืออีกหนึ่งเหตุผลของบิดาที่เขาพยายามหาคำตอบเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ...
“ครับ ผมคงคิดมากไปเอง”
ยูริระบายยิ้มกว้างอย่างคนใจดี
